این آداب و رسوم همگی بخشی از سنت چند صد ساله‌ای است که روز دوم نوامبر برای یادبود مردگان جشن گرفته می‌شود. در ایتالیا و بسیاری از دیگر کشورهای مسیحی، روز بعد از روز قدیسان، روز ارواح نام دارد و با دعا، گل و البته غذا جشن گرفته می‌شود.
در این روز اغلب ایتالیایی‌ها به منظور یادبود اموات بستگان، بر سر مزار آن‌ها می‌روند. گورستان‌ها در روز دوم نوامبر یا حول و حوش این روز میزبان انبوهی از بازدیدکنندگان هستند چرا که در این روز است که قطعه‌های خانوادگی غبارروبی شده و مقبره‌ها با شمع و گل آراسته می‌شوند.
بر اساس سنت، شکوفه‌های گل داودی با رنگ‌های روشن برای مزین کردن مقبره‌ها انتخاب می‌شوند. گل‌های پاییزی در روز ارواح در زیباترین حالت خود هستند و ایتالیایی‌ها معتقدند که این گل‌ها تداعی‌کننده غم و اندوه‌اند.
برای بسیاری از مردم شب‌زنده‌داری در کنار مقبره‌ها نه تنها همراه با غم نیست بلکه مجالی برای گرامی داشتن نیاکان، جشن گرفتن زندگی و فرصتی برای بزرگسالان و کودکان برای ارتباط با از دست‌رفتگان است گویی هنوز در قید حیات‌اند.
حتی در بین مردم شهر رم رسم بر این بود که در کنار مقبره‌ها به خوردن خوراکی پرداخته و غذای خود را با مردگان شریک می‌شدند. اگر در روز ارواح، زنده‌ها به مردگان نزدیک‌تر شوند مردگان نیز باید در پاسخ به دنیای زنده‌ها نزدیک‌تر شوند. برخی بر این باورند که ارواح مردگان در این روز به زمین بازمی‌گردند. طبق یکی از سنت‌های رایج ایتالیا برای خوش آمد به مردگان، یک صندلی اضافه و حتی مقداری غذا برای این بازدیدکنندگان نامرئی در نظر گرفته می‌شود.
در بخش‌هایی از پیدمونت، خانواده‌ها به پیروی از سنت‌ها بدون تمیز کردن میز شام در هنگام غروب به گورستان می‌روند تا ارواح بدون مزاحمت به خانه‌ها آمده و دلی از عزا در آورند. 
در مناطق دیگر ایتالیا، مردم فانوس‌ها را در طول شب روشن می‌گذارند. این در حالی است که در کِرِمونا در لومباردی، رسم بر این بود که هنگام سحر در روز ارواح تخت‌خواب‌ها را آماده می‌کردند تا ارواح سرگردان مکانی برای استراحت داشته باشند.
در نقاط دیگر کشور نیز رسم بر این است که به زندگان هدایایی داده می‌شود. در روز ارواح در ساردینیا، کودکان برای جمع‌آوری خوراکی‌هایی مانند کیک، آجیل و میوه‌های خشک از خانه‌ای به خانه دیگر رفته و در عوض برای از دست رفتگان آن‌ها دعا می‌کنند. در امیلیا رومانیا به فقرا به نام مردگان غذا یا پول اعانه داده می‌شود. در ایتالیا هیچ جشنی بدون غذا انجام نمی‌شود و روز ارواح هم از این قاعده مستثنی نیست. هر منطقه از کشور شیرینی‌های ویژه‌ای برای روز ارواح دارد. خوراکی‌هایی که برای شیرین کردن تلخی مرگ پخته می‌شوند. یک از این شیرینی‌های رایج بیسکویت‌های سفیدی هستند که به شکل استخوان طبخ می‌شوند و دولچی دی مورتی نام دارد. 
یک شیرینی دیگر فاوی دی مورتی است که به معنی لوبیای مردگان است. این شیرینی‌ها، شیرینی‌های بادام‌زمینی هستند که به شکل لوبیا پخته می‌شوند. این شیرینی در روز ارواح گاهی به عنوان هدیه مابین زوج‌ها رد و بدل می‌شود و بیان‌گر عشق بی‌پایان تا روز مرگ است.
یکی از خوراکی‌های سنتی غالب، نوعی نان مغزداری با چاشنی فلفل است که برخی از ایتالیایی‌های جنوب کشور قبل از خوردن به منظور شفا دادن با خود به مراسم روز ارواح می‌برند. مغز تند این نان تنبیهی است برای کسانی که آن را می‌خورند تا از عذاب مردگان در دوزخ کم کرده و به آن‌ها آرامش دهند.
