تنوع افسار گسیخته دوبی، این شهر را مبدل به یكی از چند ملیتی ترین شهرهای جهان نموده است. زمانی كه تقاضا برای نفت به حداقل میزان ممكن برسد، چه اتفاقی برای خاورمیانه رخ می دهد؟ احتمالاً به شهر دوبی شباهت پیدا خواهد كرد. ما شهر دوبی را به عنوان پایتخت بیش از حد جهانی شده در حوزه مالی و اقتصادی كشور امارات می شناسیم، شهری ایالتی و پر زرق و برق، مملو از آسمان خراش ها و جزایر مصنوعی ساخته دست انسان. اما این شهر قبلاً به عنوان منطقه ای نفتی شناخته می شده است. با ایران هتل آنلاین همراه باشید.
در سال 1975 نفت دو سوم از تولید ناخالص داخلی دوبی را تشكیل می داد. از آن زمان به بعد وابستگی اقتصاد به طلای سیاه كاهش یافت. در حال حاضر این وابستگی تقریباً به صفر رسیده است. امارات از این موضوع آسیب ندیده و متضرر نشد. دوبی خود را به عنوان مركز تجارت، گردشگری، بانكداری و ساخت و ساز و املاك از نو خلق و بازسازی كرد. در این فرآیند اقتصاد كشور تبدیل به اولین اقتصاد موفق پس از دوران قطع وابستگی به نفت گردید.
عرب های جوان، دوبی را به عنوان الگویی برای منطقه در نظر می گیرند: یك جامعه كاملاً اسلامی، از نظر دیپلماتیكی بی طرف، سرمایه داری و به شدت خودكامه و استبدادی از خصیصه های این منطقه از جهان می باشند. وجود حكومتی غیر متعصب، به خاطر عدم وجود شجاعت و اشتیاق برای رویارویی با مسائل و مشكلات جهانی نیست. تجارب و تدابیر توسعه ای در این شهر پای ثروتمندان را به آن باز كرده و امارات را به نقطه پیوندی برای تجارت و تفریح در سطحی جهانی مبدل كرده است.
اما همزمان این فرآیند دوبی را به شهری ناپایدار و مركزی چندین و چند تكه ای و متنوع از نظر فرهنگی نیز تبدیل نموده است.
دلیل آن، این می تواند باشد كه بخش اعظم جمعیت سه میلیون نفری ساكن در این شهر را مهاجرانی تشكیل داده اند كه در حوزه اقتصاد فعالیت داشته و مدت نه چندان طولانی را در این شهر زندگی خواهند كرد. آمارهای دولتی نشان می دهند كه تنها هشت درصد از اهالی دوبی، شهروند امارات (اماراتی) هستند. جمعیت زیاد 92 درصد مابقی خارجی هایی هستند كه از بیشتر كشورهای دنیا وارد این شهر شده اند. مهاجران این شهر به معنای واقعی كلمه این شهر را ساخته و فعالیت ها و عملیات روزمره آن را به پیش می برند.
اما قوانین سفت و سخت سكونت بدین معناست كه دوبی برای این مردم مكانی برای زندگی كردن است و نه خانه (وطن) آنها. چنین تنوع افسار گسیخته ای شهر دوبی را با فاصله بسیار زیادی تبدیل به یكی از چند ملیتی ترین شهرهای كره زمین نموده است. جمعیت به طور مداوم و مستمر در این شهر جان دوباره می گیرد. این شهر بیشتر به لحاظ جریانی در نظر گرفته می شود تا ایستا و ذخیره ای. امواج خروج هندی ها و لبنانی ها، با ورود برمه ای ها، نپالی ها و مردمان كره شمالی جایگزین گردید و این یك پارادایم جدید بود. یكی از مهندسین معماری دانشگاه امریكایی شارجه به نام جورج كاتودریتیس در این باره می گوید: “این شهر برای اینكه تبدیل به یك سكونتگاه گردد، متوقف گردیده و به جای آن به مكانی شایسته تبدیل شد.” عدم تعادل جمعیت شناختی این شهر به جنسیت مردم نیز راه پیدا كرده است. این شهر یكی از كلانشهرهای جهان است كه تعداد مردان در آن بسیار بیشتر از زنان می باشد، طبق محاسبات انجام گرفته توسط دولت محلی، 70 درصد جمعیت دوبی را مردان تشكیل می دهند. در مناطق و محله های فقیرنشین مانند ناحیه كارگری سوناپور، تقریباً هیچ زنی زندگی نمی كند.
تركیب دو مقوله “تسلط مردان” و “تحمل اجتماعی”، بازار عظیمی برای بزهكاری اجتماعی به وجود آورده است – غیرقانونی است، اما به طور ضمنی توسط مسئولین و مقامات محلی پذیرفته شده است. مراكز فساد دقیقاً همانند بقیه نیروی كار این شهر طبقه بندی شده و اروپایی ها و اعراب در آنها مشغول فعالیت هستند.
البته بسیاری از مهاجران كسب و كارهای قانونی و مشروعی را آغاز نموده اند. هجوم مردمان كره شمالی، یكی از عجیب ترین و غیرعادی ترین مكان ها را به نام پیونگ یانگ اوكریوگوان را با خود به همراه آورده است، رستورانی كه در آن گارسون های زن خورشت هایی را در كاسه های سنگی سِرو نموده و پس از آن خدماتی را به مشتریان خود – شامل ساكنان كره جنوبی – ارائه نموده و در سالنی مخصوص صرف غذا و دیدن تئاتر به طور همزمان با تفریح هایی همانند موسیقی و نوعی رقص سنتی به نام كاراكوئه اوقات خوشی را برای آنها فراهم می آورند. با شناخت انواع فعالیت ها و اماكن تفریحی این شهر، هوشمندانه سفر كنید. تمام این فعالیت ها به این دلیل امكانپذیر هستند كه دوبی شهری آزاد با جامعه ای باز است و از اینكه روابط دوستانه ای را با مناطق همسایه خود برقرار كرده و تقریباً میزبان همه مردم است، به خود افتخار می كند. تجار و گردشگران بدون نیاز به ویزا به این كشور وارد می شوند، كه برخی از آنها خیلی سریعتر از حالت عادی و با استفاده از سیستم تصویربرداری از عنبیه چشم مستقر در ورودیه های فرودگاه وارد این كشور می شوند.
اما دوبی یكی ایالت پلیسی نیز می باشد كه در آن نظارت الكترونیكی نامحدود است و جائی است كه در آن زندان ها پذیرای مجرمان، بدهكاران و نیز فعالان سیاسی می باشند، فعالان سیاسی كسانی هستند كه به شكل عمومی با قوانین سلطنتی اعلام مخالفت نمایند.
حتی آزادی های اجتماعی و مذهبی نیز به وفور یافت می شوند. به هر میزانی كه شهر آمستردام با اوكلاهاما متفاوت است، دوبی نیز به همان میزان با شهر سنتی ریاض در عربستان تفاوت دارد. این شهر برای میزبانی كردن از سبك زندگی غربی در قالبی اسلامی بسیار مناسب و افسانه ای است. برای مثال یك وعده غذایی لذت بخش و صرف نوشیدنی های خوشمزه همزمان با خطبه های نماز جمعه. نزدیك به طلوع آفتاب و همزمان با اذان صبح خیلی از افراد پس از لذت بردن از یك شب كامل در كلوب شبانه همزمان با كسانی كه می خواهند برای اقامه نماز به مساجد بروند، از تاكسی های سطح شهر استفاده می نمایند. یك پنجم از اقتصاد دوبی توسط گردشگران ساحلی تحت عنوان سان اند سند (خورشید و شن) تأمین می گردد؛ تعداد كمی از جوامع سنت گرا و محافظه كار از این گونه تفریح ها و سرگرمی ها در حوزه گردشگری حمایت و پشتیبانی می نمایند.
در زمینه های دینی و مذهبی نیز دوبی از ویژگی های یك جامعه آزاد برخوردار می باشد. مسجد بزرگ اهل سنت در منطقه بُر دبی با مسجد اهل تشیع علی ابن ابی طالب كه دارای كاشی هایی سبز رنگ است، تنها یك خیابان فاصله دارد. كمی آن طرف تر معبد خدایان هندو شیوا و كریشنا احداث گردیده است. با فاصله ای به اندازه چند خیابان، جمعیتی از مسیحیان كاتولیك به سوی كلیسای سِینت مِری (مریم مقدس) سرازیر می شوند.
اما منتقدان در این مورد كه مدل مورد استفاده در شهر دوبی چقدر پایدار است، بسیار متعجب هستند. قطب اقتصادی منطقه احتمالاً دیگر نفت خود را نخواهد داشت، اما از میزان حیرت آوری سوخت فسیلی استفاده می كند. از آنجائیكه قیمت انرژی در خلیج فارس ارزان است، اتوبوس ها از سیستم های تهویه هوا استفاده می كنند. استخرها خنك هستند. در فروشگاه ها و مراكز خرید این شهر، با پنجاه دلار می توانید دو ساعت اسكی كنید – حتی اگر دمای بیرون 110 درجه باشد.
در اینجا هم دوبی پا را فراتر گذاشته است. این شهر و همسایه های آن خود را در خط مقدم آسیب های آب و هوایی می بینند. افزایش دما در فصول تابستان شاید سكونت و زندگی در این كشور حوزه خلیج فارس را طی همین قرن با تهدید روبه رو كند. غیر از افزایش سطح هشدارها، دوبی در حال كنترل گرما است. این شهر در حال ساخت كارخانه عظیم تولید انرژی تحت عنوان هسیان می باشد كه در منطقه خلیج فارس اولین كارخانه ای است كه دارای سوخت زغال سنگی است. این كارخانه جهشی تازه در بحث تولید و انتشار گاز كربن ایجاد كرده اما این تضمین را نیز می دهد كه ساكنان دوبی همچنان به عنوان یكی از اصلی ترین منتشر كنندگان گازهای سمی در جهان باقی خواهد ماند. با این همه، دوبی همیشه دوست دارد كه در هر كاری دارای رتبه اول باشد.
