تنگ دار نوشهر

ملاقات تنگ دار
هنگام بستن کوله بار سفر به یاد صحبت های راهنمای تور افتاده و سعی می کنم یک کفش خوب برای پیاده روی و حرکت در مسیر آبی به همراه داشته باشم. قرار است وسایل همراهمان را طوری عایق بندی کنیم که در برابر نفوذ آب مقاوم بوده و یک دست لباس هم برای تعویض به همراه داشته باشیم. همین نکته های کوچک سبب شدت تا برای دیدن تنگ دار هیجان زده شوم. صبح قبل از طلوع آفتاب به جاده می زنیم تا به هنگام رخ نمودن خورشید بانو چشم مان به جمال جاده چالوس روشن شود.
مقصدمان هشت کیلومتری نوشهر و روستای کشک سراست. تنها چیزی که می بینم جاده ساحلی شماره 22 سیاهکلرود است که بعد از کمربندی سرو کله اش پیدا می شود. تابلوی روستای کشک سرا را می بینم و این که وارد جاده خاکی روستا می شویم. روستا را پشت سر گذاشته و در مسیر خاکی ادامه راه می دهیم. کمی جلوتر شیب جاده کاملا مشهود است. کم کم برای پیاده شدن آماده می شویم. کوله هایمان را برداشته و پاهایمان را به زمین می رسانیم. اولین نمایی که به چشم می بینید درختانی است که دیوانه وار از هر سو که دلشان بخواهد سر برآورده اند و در کنار هم جنگل های انبوه و وسیع را شکل داده اند.

یکپارچه سرسبزی و زیبایی، که تا چشم کار می کند ادامه دارد و در نهایت به آغوش آسمان نیلی می رسد. تابش آفتاب پوستتان را قلقلک می دهد و با اندک نسیمی که می وزد مسیر آغاز می شود. کمی که جاده شیب دار را ادامه می دهیم به یک دوراهی می رسم. یکی از این دوراهی ها قرار است به جنگل خانیکان بپیوندد و دیگری به تنگ دار. مسیرمان تنگ دار است،گرچه سرک می کشیم تا شاید نمایی از خانیکان را هم ببینیم. راهنما که حس کنجکاوی مان را می بیند می گوید که اگر انرژی برایتان باقی ماند حتما سری هم به خانیکان خواهیم زد. کمی که جلوتر می رویم نرم نرمک صدای رودخانه جان را به جنگل پیش رو باز می گرداند.

رودی که اینچنین پاورچین پاورچین از روی سنگ های کوچک و بزرگ سر میخورد و پایین می آید کرکرود است که از همان اول دلمان را می برد و پاهایمان در آغوش می کشد. درخت ها سرخوش و سرسبز سرهایشان را به هم نزدیک کرده و انگار برای گیر انداختن تابش خورشید بانو مسابقه گذاشته اند. کم کم سر و کله شاخ و برگ ها هم پیدا می شود که توی ضورت تان سرک می کشند. خنکی هوا کمی محسوس تر شده است و هرچه جلوتر می رویم کرکرود بی تاب تر می شود.صدای آب و درختانی که انگار در شیب سر خورده اند و از سر و کول هم بالا رفته اند تا به کرکرود برسند جدا زیباست. افرا، ممرز، توسکا…عطر جنگل های هیرکانی مست کننده است.

آب عنصر عجیبی است چرا که از همان اول سفر شیطنت را به جانمان انداخته و سر تا پای همسفرانمان را خیس کرده است. به مدد خورشید بانو هوا گرم است وگرنه قطعا خنکی آب کار دستمان می داد. نیم کیلومتری بیشتر راه نرفته ایم تا اینکه به یک دهانه می رسیم. جایی که به طرز محسوسی در نگاه اول گیراست و همان تنگ و باریک بودنش بعد از فراخی مسیر پیش رو کمی دلهره آور و صد البته هیجان انگیز.
در واقع آنچه که می بینیم یک شکاف بسیار عمیق است که باریک هم هست. آب از میان شکاف بیرون می جهد و خورشید دیگر به سختی خود را به آب می رساند و این یعنی آب به طرز محسوسی خنک تر است. از همان ابتدا که پا در آب می گذاریم خنکی و حجم آب که حالا بالاتر آمده به ما می گوید که امروز چالش دلچسبی را با کرکرود داریم. دیواره های بلند دره در حالی دیگر مثل یک دیوار راست به نظر می رسند پیشانی به پیشانی هم داده اند و انگار زل زده اند به کرکرود!

تخته سنگ ها هم بزرگتر شده اند و گاه وسوسه انگیز برای نشستن و نگاه کردن به جادوی تنگ دار. درختان به طرز وسوسه انگیزی در پیچ و تاب تنگ و کرکرود زیبا به نظر می رسند. روی سنگ ها نرم نرمک چشمتان به جمال خزه ها روشن می شود و البته پرسیاوشان، سرسبزی به جان همه چیز دویده و اینجا حکومت با آب است. مثل حرکت کردن در اعماق جنگل های آمازون و کشف نادیده ها. آب حالا تا زانو بالا آمده و باید مراقب حرکتمان باشیم. اینجا قطعا از جنگل و یا رودخانه زیباتر است. ارتفاع بلند دیواره ها و پیچ و تاب مسیر و سایه سار درختانی که حالا در گیر انداختن زلف های خورشید بانو موفقند از تنگ دار یک بهشت ساخته است. عمق آب متفاوت است و گاه تا یک وجب بالاتر از زانو در آن فرو می رویم.
حالا حسابی خیس شده ایم و با بالارفتن حجم و قدرت آب نیروی ما هم کم کم تحلیل می رود. گاه در مسیر به یک حوضچه برخورد می کنیم و تا کمر در آب فرو می رویم. مناظر بی بدیل تر و بی پرواتر شده اند. پیچک جنگلی هم حالا به سر و جان تنگ دار پیوسته و با قورباغه ها و گاه گداری مارمولک های کنجکاو و ترسو همراهی مان می کند. صدای آب و برخوردش با سنگ ها در تنگ دار پیچیده و با آواز گاه و بی گاه پرندگان و صدای شالاپ و شلوپ آب بازی و فریادهای خفیف ناشی از برخورد آب و حس خنکای دلچسبش در هم پیچیده است. هر چه می گذرد مسیر باریک تر می شود و حجم آب بیشتر. نرم نرمک این حرکت خلاف جهت کرکرود کار دستمان می دهد و ما را به یک پیک نیک در میان درختان کنار کرکرود و روی تخته سنگ ها میهمان می کند.

بعد از کمی تقویت شدن دوباره عازم مسیر می شویم. و این بار قرار است جلیقه نجات و طناب نیز به اعضای گروه اضافه شوند. تنگ باریک تر، پرآب تر و خنک تر می شود و حالا درختان جادویی کمی جلوتر توقف کرده و با حسرت به انتهای تنگ دار زل زده اند. برخی درختان از بالای سرمان از انتهای دیواره های بلند خم شده اند و با دقت نگاهمان می کنند. به یک باره زیر پایمان خالی می شود و تا گردن در آب فرو می رویم. اینجاست که جلیقه ها و طناب به کارمان می آیند. حس خارق العاده ای به سراغمان آمده است.

اگر شناگر ماهری هستید حالا وقت به آب زدن است و با کمی هیجان بیشتر وقت شیرجه زدن در یک استخر طبیعی پرآب! اما حتما اول از عمق آب و وضعیت صخره های کف آب خوب مطمئن شوید تا شیرجه در آب تان حتما بازگشتی هم در پی داشته باشد! صدای شیرجه زدن ها و شناکردن برخی ها و فریاد اعضایی که تازه رسیده و به یک باره داد خفیفی ناشی از فرو رفتن در آب می کشند هیجان را بیشتر می کند. آب ها در سایه سار صخره خنک تر هم می شوند.
جدال بین آب و دیواره های بلند و بازهم پیروزی آب. تخته سنگ های بزرگ و بلند این فرصت را مهیا می کنند تا این پیچ وتاب دلبرانه کرکرود در میان دیواره ها را بیشتر درک کنید.
راهنما حق داشت هرگز به تنهایی به این مکان سفر نکنید حجم آب بیشتر از حد تصور است. گرچه حالا در تابستان حجم آب به کمترین حد ممکن رسیده است ولی احتیاط شرط عقل است. برای امنیت بیشتر اعضا از طناب برای جابجایی کمک می گیرند و جلیقه نجات خیلی ها را نجات می دهد! کسی پای عقب کشیدن ندارد و همه از این بهشت روبرو در حال سیراب شدن هستند. مسیر همچنان ادامه دارد اما کسی نای ادامه دادن ندارد. آنقدر در میان دیواره ها شنا کرده و در آب شیرجه زده ایم که تقریبا انرژی مان تمام شده است.

راهنما می گوید تنگ ادامه دارد تا جایی که با بالا رفتن از صخره ها سر از قلب خانیکان در می-آورید. حتما به خاطر دارید همان دوراهی اول مسیر که به یک جنگل می رسید. خانیکان قطعا باید جای جذابی باشد.یک جنگل، خاص و استثنایی مثل تنگ دار. دل کندن از تنگه و جادوی زیبا و سحرانگیز طبیعتش سخت است اما تقریبا مطمئنم بازهم به ملاقات تنگ دار خواهم آمد. مسیر را برمی گردیم و رفت و برگشتمان چیزی در حدود سه تا چهار کیلومتر بوده است.
برمی گردیم سمت مسیر خاکی و به یاد حرف راهنما می افتم، اگر انرژی داشته باشید، پس مطمئن بود که امروز به خانیکان نمی رویم! به روستا برمی گردیم و در خانه یکی از اهالی، لباسهایمان را تعویض می کنیم. باید به حال روستاییان کشک سرا غبطه خورد. یک روستای زیبا در کنار طبیعتی بکر و اسارت ناپذیر با هوایی دل انگیز.

مرد روستایی تعریف می کند که آب در بهار و پاییز آنقدر بالا می آید که شاید اصلا نتوان در تنگ دار قدم گذاشت، چرا که هرآن کرکرود طغیان گر می شود و یاغی. زمستان هم که اصلا کسی جرات نگاه کردن به تنگ را ندارد مگر آنکه از جانش سیر شده باشد! همین اینکه باران ببارد یا احتمال آمدن طوفان پاشد همه می دانند تنگ دیگر اجازه ورود نمی دهد. اما رسمشان بر این است که در روزهای پایانی شهریور وقتی قارچ ها هوس بیرون آمدن به سرشان می زند همه در کنار هم راهی تنگ دار می شوند و قارچ های زرد رنگی را که به خوبی می شناسند از تنگ دار به غنیمت گرفته و کلی غذای خوشمزه و خوش عطر طبخ می کنند. قارچ را کیجا می نامند و می گویند تشخیص نوع سمی و غیر سمی آن کار هر کسی نیست!

باز هم انتهای کلامش ختم می شود به خانیکان. می گوید اصلا خانیکان را یا باید در بهار دید یا پاییز. افسونگری است برای خودش، هزار رنگ و زیبا با آب و هوایی دلچسب که دیگر از گرمای تابستانش خبری نیست و درختانش رویا را بی آبرو می کنند. آنقدر از پاییز هزار رنگ و وسوسه-انگیر خانیکان در دلبری ممرز و توسکا و افرا حرف می زند که تقریبا مطمئن هستم که یکبار دیگر فقط و فقط به قصد دیدن پاییز خانیکان راهی کشک سرا خواهم شد. می گوید خانیکان هم عجیب است مثل تنگ دار. شیب زیادی دارد و درختانش انگار سر خورده اند و به اینجا رسیده اند اما چند کیلومتر بعد از آن شیب می رسد به جنگل های صاف که غوغا می کند. پیرمرد یک پا تورلیدر است و با زیرکی دلمان را به خانیکان گره می زند و حسابی هوایی مان می کند.

دلمان به برگشتن رضا نیست اما چه کنیم که برنامه سفرمان یک روزه است. به پیشنهاد مرد روستایی سری هم به موزه روستا می زنیم. یک موزه مردم شناسی آن هم در روستا. شکل و شمایل زندگی این اقوام شریف همیشه خدا جذاب است. لباس های خوش و آب و رنگ مازنی، بیان روزمرگی های زن مازنی و هر چه که فکرش را بکنید در خانه همین نیم قرن پیش یک مازنی پیدا می شده، اینجا در معرض دید است. صدای نوای مازنی هم گوش نواز است و صد البته شادی بخش پررنگی از زندگی مردمان دیار جنگل و دریاست.

اقامت در سفر
ما که برگشتیم تا غروب خورشید را دوباره درپیچ و تاب جاده چالوس نظاره گر باشیم. اما اگر شما قصد اقامت داشته باشید می توانید روی خانه محلی های کشک سرا حساب کنید، یا اگر هوس سیر سفر در نوشهر به سرتان زده سری به ویلاها یا هتل های نوشهر همانند هتل عرش نوشهریا هتل آپادانا نوشهر بزنید. نوشهر تکه ای از بهشت است و اطراف آن پر از زیبایی های بی بدیل. اگر دلتان خواست سری به چالوس بزنید و حالا که تا اینجای مسیر را طی کرده اید سری به ساحل بلوار رادیو دریا چالوس بزنید و سفرتان را به یکباره آبی آبی کنید، هم می توانید در ویلاها و یا هتل های چالوس اقامت کنید. اقامتگاه های بوم گردی هم خالی از لطف نیست. اگر به اطلاعات بیشتری نیاز داشتید حتما سری به ایران هتل آنلاین بزنید.
حتما سعی کنید یک روز را به این چالش رودخانه نوردی هیجان انگیز اختصاص دهید، تنگ دار بی نظیر است.