راز این آبشار دلفریب، شعله ای سوزان و ابدی است که در دل آبشار می سوزد و آن را شهره ی عالم می کند، این راز سر به مهر آبشار، سالیان سال است که گردشگران را مجذوب خود کرده و پژوهشگران را بر آن داشته که برای دست یافتن به راز این آبشار تفکر و تحقیق کنند، اما راز آبشار هنوز هم همچنان حفظ شده و از آن جا که پدیده های راز آلود با داستان ها و افسانه ها آمیخته می شوند، آبشار فریبنده ی نیویورک نیز از این قاعده مستثنی نیست. با ما همراه شوید تا با این پدیده ی طبیعی و ایده های تشکیل آن را بیشتر آشنا شویم. ایران هتل آنلاین با رزرو هتل های کیش و هتل های ایران همراه شماست.
آبشار شعله ابدی نیویورک
در پارک چستنات ریج که در منطقه ی حفاظت شده ی شیل کریک و درغرب نیویورک واقع است، یک ذخیره طبیعی زیبا درون یک آبشار قرار دارد. در زیر این آبشار، درون یک غار کوچک، چیزی پنهان است که بسیار خاص و ویژه است، یک “شعله ی ابدی” شعله ای که همیشه در حال سوختن است و به پایان نمی رسد.
این پدیده زمانی جذاب تر شد که هیچ تئوری علمی قادر به توضیح و تبیین آن نبود. هرچند شعله های ابدی دیگری نیز در جهان وجود دارد، اما شعله ی ابدی نیویورک یکی از فرایندهای زمین شناسی است که تاحدی غیر قابل توضیح است، در حالی که این شعله ی رقصان در زیر آبشار همچنان به خودنمایی خود ادامه می دهد، دلایل زیادی برای وجود و ادامه ی آن مطرح شد، این دلایل عبارتند از: آتش سوزی های چند ساله به دلیل وجود گازهایی که از سنگ های زیر زمینی منتشر می شوند، معمولا از بین نرفته و همچنان روشن می مانند. مطالعات اخیر انجام شده توسط دانشگاه ایندیانا نشان می دهد که درجه ی حرارت زیر خاک می تواند تا 212 درجه ی سانتیگراد برسد، در واقع این حرارت می تواند باعث شکسته شدن مولکول های کربن شود، همان مولکول هایی که سنگ های رسوبی را تشکیل می دهند و منبع تولید گاز هستند.
بلندی این شعله ی خاص فقط 30 اینچ است و روزانه در حدود 2 پوند گاز مصرف می کند. محققان دریافتند که غلظت بالای گاز متان همراه با اتان و پروپان در این غار بیش از حدی است که در جاهای دیگر مشاهده شده است. آن ها در ادامه ی تحقیقات خود دریافتند که برخلاف جریان های دیگر طبیعی گاز، در جریان گاز بزرگ این شعله، 35 درصد اتان و پروپان وجود دارد، که این میزان در جریان های گازی دیگر کمتر بوده و جریان های طبیعی گاز از میزان قابل توجهی متان تشکیل شده اند. این محققان میزان خروج گاز متان در زیر این آبشار را در حدود یک کیلوگرم متان در طی یک روز رقم می زنند.
به همین دلیل برخی روشن شدن و روشن ماندن این شعله را به بومیان آمریکا و به سرخپوستان نسبت می دهند و برخی دیگر معتقدند وجود شعله ی ابدی نشانی از موجودات ماوراء الطبیعی است و گروهی دیگر از دانشمندان دو عامل سنگ های داغ و قدیمی را برای برافروخته شدن شعله و بقای آن کافی نمی دانند و برای تولید آن به منبع دیگری مانند یک کانال اشاره می کنند. با این همه تلاش برای یافتن یک دلیل روشن و قطعی همچنان ادامه دارد و شعله ابدی مانند یک راز گردشگران را مجذوب و دانشمندان را به چالش وا می دارد به طوری که نام این آبشار در کتاب “مکان های اسرارآمیز” بروس کریشنر هم آمده است.
با تحقیق و بررسی دانشمندان نکته های قابل توجهی کشف شد، آن ها موفق شدند ریزجریان های بسیار دیگری را در این منطقه کشف کنند و سپس با بررسی گاز خروجی از این ریز جریان ها با گاز خروجی از منطقه به این نتیجه رسیدند که منبع این گازها از سنگ “شیل ریناستریت” است که در 400 متری از سطح زمین قرار دارد. در واقع فعالیت های تکتونیکی مانند شکست سنگ های شیل که در زیرزمین رخ می دهد باعث خروج ونشر گاز به سطح زمین شده و شعله ی ابدی را روشن نگه می دارد. 
در واقع ساختار کربنی سنگ های شیل در دمای بالاتر از 100 درجه ی سانتیگراد شکسته شده و مولکول های گاز کوچکتری را تشکیل می دهد، با این حال گازی که شعله ی ابدی از آن جان می گیرد بسیار خنک تر است، و این نشان می دهد که این سنگ شیل سطحی تر و جوان تر از سنگ های دیگر است. به همین دلیل دانشمندان این احتمال را دادند که در دماهای پایین تر از 100 درجه، فقط وجود یک کاتالیزگر مخصوص توان شکستن سنگ شیل را دارد و تولید و نشر این گاز با این فرایندهای خاص و فزاینده امکان پذیر می شود.
سنگ شیل چیست؟
شیل نوعی سنگ رسوبی است که از کانی های رسی، سیلت و کوارتز تشکیل شده است. این سنگ با خاصیت نفوذناپذیری که دارد، باعث محصور ماندن گاز می شود، به همین دلیل گاز در آن انباشته شده و یکی از منابع مهم گازهای طبیعی، مخصوصا در ایالات متحده آمریکا به شمار می رود. 
تاریخچه ی سنگ های شیل
با توجه شواهد زمین شناختی در اواخر دوره ی دوونین، اقیانوس های کم عمق و گل آلود که مملو از مواد آلی بودند، به صورت سنگ شیل رسوب کردند. هر چند زمان کشف سنگ های رسوبی و شعله ی ابدی مشخص نیست، اما به نظر می رسد که این آبشار از اوایل قرن بیستم مورد توجه مردم قرار گرفته است.
فصل بهار بهترین زمان برای دیدن شعله ی ابدی و سفر به این منطقه است. اما وجود امکانات ورزشی و تفریحات متنوعی مانند: مسیرهای دوچرخه سواری و پیاده روی، چندین زمین تنیس، محل مناسبی برای ورزش اسکی و چادرهای کمپینگ به خانواده ها این امکان را می دهد که در تابستان و حتی زمستان این پارک را به عنوان مقصد خود انتخاب کنند. 
فاصله ی پارکینگ تا آبشار در حدود 800 متر است، این مسیر با تابلوهای مستطیلی آبی رنگ مشخص شده است، وجود تابلوهای راهنما در مسیر آبشار شعله ابدی، پیاده روی را برای گردشگران آسانتر کرده است، با وجود این زمین در برخی نقاط گلی و ناپایدار است و شیب مسیر نیز گاهی تند می شود. اما این مسیر، مسیری است که برای گردشگران طبیعت دوست و علاقمند به پیاده روی و کوه نوردی بسیار جالب توجه و مهییج بوده و آن ها از تمام شگفتی های آن لذت خواهند برد. مسیری که در نهایت آن ها را به یکی از رازآلودترین آبشارهای جهان یعنی “آبشار شعله ابدی “می رساند.
