پل های بسیاری وجود دارند که قدمت آنها بیش از 100 سال بوده و همچنان می بینیم که مورد استفاده روزانه عموم قرار می گیرند، این درحالیست که اکثر پل ها در بلایای طبیعی تخریب می شوند، در جنگ ها منفجر می شنود و یا در یک حادثه غم انگیز سوزانده می شوند.
لیست زیر، 5 مورد از پل هاییست که از این وقایاع جان سالم به در برده و تقریبا بدون تغییر مانده اند.
پل آرکادیکو در یونان باستان، یکی از قدیمی ترین پل های قوسی شکلیست که تاکنون باقی مانده و همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. مورخان بر این باورند که این پل در عصر برنزی یونان، حدود سال های 1200-1300 پیش از میلاد مسیح ساخته شده و به عنوان بخشی از جاده نظامی بین شهرهای ترینس و اپیداروس نقش ایفا می کرده است. به همین علت وسعت این پل بیش از پل های پیاده روی معمول بوده و هم عرض جاده آن و در حدود 2.5 متر می باشد.
پل تار استپس که به تخته سنگی نیز شهرت دارد، پلی باستانیست که به طور کامل از روی هم انباشتن تخته سنگ ها ساخته و هیچگونه سیمان و ملاتی در ساخت آن به استفاده نشده است. این پل در پارک ملی اکسمور واقع در جنوب غربی انگلستان قرار دارد. با توجه به ساختمان پل تار استپس، تخمین زمان دقیق ساخت آن کار مشکلیست، اگرچه گمان ها مبنی بر این است که زمان تاسیس حدودا بین 3000 سال پیش از میلاد تا قرون وسطی می باشد.
پل سنت آنجلو یا فرشته مقدس که متصل به قلعه سنت آنجلو می باشد، به فرمان امپراطور هادریان در سال 136 میلادی ساخته شده و یکی از زیباترین و نام آشنا ترین پل های شهر روم می باشد. هدف اولیه از ساخت این پل آن بود که امپراطور هادریان از طریق آن، سرتاسر شهر رم را به آرامگاه خود و خانواده اش یعنی قلعه سنت آنجلو متصل کند.
شهاراه که به “پل آه” نیز شهرت دارد در قرن 17 ام و در یمن ساخته شده است. شهاراه بر فراز دره ای با عمق 200 متر واقع شده و دو کوه جبل الامیر و جبل الفایش را به هم متصل و موجب سهولت در رفت و آمد ساکنین این دو کوه می شود.
این تنها کاربرد پل و نقطه عطفی در حمل و نقل نبود. از آنجایی که شهاراه تنها ورودی یمن محسوب می شد، عاملی بود جهت استحکام شهر در مقابل حملات ترک ها. همچنین گفته می شود که محلیان در آن زمان می دانستند که چگونه در کسری از ثانیه پل را تخریب و روستاییان را از خطر جدا سازند.
پل خواجو یادگاری از عهد صفویه بوده و به دستور شاه عباس دوم بر فراز زاینده رود اصفهان بنا شده است. تاسیس این پل سال 1667 میلادی است و علاوه بر گذرگاه زاینده رود، به دلیل داشتن دروازه و آبگیرهای متعدد، نقش سد را نیز ایفا میکند.
پل خواجو که از با اهمیت ترین مکان های گردشگری شهر اصفهان تلقی می شود، از لحاظ معماری، شاهکار پل سازی در عصر خود محسوب شده و زیبایی و تقارن چشم نواز آن مثال زدنی است، همچنین سرتاسر این پل، با مجموعه ای دینی از کاشی کاری ها و نقاشی ها زینت داده شده است. پل شاه، پل بابا رکن الدین و پل حسن بیگ نیز از دیگر اسامی پل خواجو به شمار می رود.
