احتمالا در مورد آسپِن، جکسون هول و ویستلر شنیده اید، اما در مورد کوهستان کوپر، گرند تارگی و رِوِل استوک چه؟ این پیست های اسکی شاید شهرت همتایان خود را نداشته باشند اما با میزان برف، ارزش و شلوغی کمتر این موضوع را جبران می کنند.
پس پیش از این که سرمای زمستان به پایان برسد، هوشمندانه سفر کنید و سری به یکی از این مکان های تفریحی دور از چشم مانده بزنید. با ایران هتل آنلاین همراه باشید.
تفریحگاه کوهستان رِوِل استوک – ایالت بریتیش کلمبیا
رول استوک واقع در رشته کوه سلکِرک که در سال 2007 افتتاح شده و به علت در دسترس نبودن و دور بودن نسبی، تا حد زیادی دور از رادار مانده است. این مکان تنها پنج ساعت رانندگی از کَلگَری و دو ساعت و نیم از نزدیک ترین فرودگاه بین المللی فاصله دارد. با 8 متر ریزش برف سالانه و 1700 متر ارتفاع، بزرگترین تفریحگاه در آمریکای شمالی است. این مکان برای برف فوق العاده اش، منطقه ی کوهستانی بزرگش و جنب و جوش شهر کوچکش شناخته می شود.
کوهستان کوپر – کلرادو
این کوهستان که بین دو شهر بِرِکِنریج و وِیل قرار گرفته، محبوبیتی طولانی مدت در این منطقه دارد، اما کابین هشت نفره ی انتقال اسکی بازان به بالا، صندلی بالابر 6 نفره و محل سکونت برای اسکی بازان در بالا و پایین، آن را برابر با مناطق اسکی بزرگ مجاور ساخته است. سطوح اسکی که به طور طبیعی تقسیم شده، اسکی بازها و اسکیت بازها را بر اساس توانایی شان جدا می کند و به تمام این تفریحگاه آزادی عمل بیشتری می دهد. بعلاوه: مهمانان می توانند سواری مجانی با خودروهای مخصوص کوهستانی داشته باشند. در این فصل، کوهستان کوپر اسکی سواری و خودروسواری نامحدود را برای دارندگان کارت گذر مخصوص ارائه می کند.
تفریحگاه گرند تارگی – وایومینگ
این مکان که در بلندی شیب غربی کوهستان تِتون قرار گرفته، در موقعیتی عالی برای درو کردن ذرات برف حاصل از طوفان های در جریان به سمت شرق است. زمان هایی از سال هست که جکسون هول هیچ برفی ندارد اما گرند تارگی نیم متر برف می بارد. بعلاوه، سطح آن بی نظیر است. در صورت رزرو کردن برای سه شب یا بیشتر، کودکان زیر 12 سال می توانند بمانند و بطور رایگان اسکی کنند. همچنین قیمت هایی عالی برای اجاره خواهید یافت. سه شب رزرو کنید و شب چهارم را رایگان دریافت کنید. اتاق ها از شبی 160 دلار شروع می شود.
کوه بوهمیا – میشیگان بله در میشیگان هم می توان اسکی کرد. این کوهستان نسبتا کوچک، 600 هکتار زمین قابل اسکی و حدود 7 متر برف متأثر از دریاچه را هر سال عرضه می کند (بیشتر از هر نقطه ی دیگری در غرب). تفریحگاه خواهرخوانده ی آن یعنی کوهستان وودوو بهترین و تنها تله اسکی موجود در شرق رشته کوه راکی را ارائه می کند.
لونی گیلبرمن، مدیر منطقه ی کوه بوهمیا، این کوهستان را “حقیقتا وحشی” و “بهترین منطقه ی اسکی بین درختان در آمریکای شمالی” می خواند. اکثر 105 مسیر اسکی سواری آن در مناطق بکر و روستایی قرار دارد. اگرچه تمام محدوده های بوهمیا تنها از طریق دو تله‌سي‌يژ در نوک قله قابل دسترسی است، اما اسکی بازان و تله اسکی سواران که در پای کوه هستند می توانند مطمئن باشند که اتوبوس های شاتل آنها را جمع کرده و به نقاط دیگر برای ماجراجویی می برد.
مَد ریوِر گِلن – وِرمونت اِستوو یا کیلینگتون شاید شناخته شده ترین تفرجگاه های ورمونت باشند اما مد ریور گلن به بهترین شکل، طبیعت بکر کوهستان گرین در این ایالت را بازتاب می دهد. مسیر این منطقه¬ی اسکی خود به خود آماده نیست و برف آن در کم ترین میزان ممکن است و از تخته اسکی سواران خواسته می شود به جای بالابر، پیاده به بالای کوهستان بروند.
اریک فریدمن سخنگوی تفریحگاه می گوید: “ترجیح می دهیم برف طبیعی ببارد نه اینکه بطور مصنوعی آن را آماده کنیم.” مجله¬ی اسکی زمین این پیست را چالش برانگیز ترین در ساحل شرقی رتبه بندی کرده است. مهم ترین چیزی که معروفش کرده بالابر تک نفره-ی آن است که یکی از دو مورد در آمریکای شمالی است (یکی دیگر در آلاسکا است). کوهستان هیچ سکونتگاهی ندارد، اما تعداد زیادی کلبه های کلاسیک و میهمانخانه های دنج در نزدیکی موجود است، که از قیمت 85 دلار شروع می شود. هزینه ی بلیط بالابر بزرگسالان از 45 دلار آغاز می شود.
تفریحگاه کوهستان شوایتزِر
در ارتفاعات باریک آیداهو، 12 مایل خارج از شهر سَند پوینت، شوایتزر به اندازه¬ی دیگر تفرجگاه های ساحل غربی در دسترس نیست. به همین دلیل، بعید است بیشتر از 5 دقیقه در صف بالابر بمانید. 2900 هکتار زمین اسکی وجود دارد، که بیشتر از تفریحگاه شناخته شده تر آیداهو یعنی سان وَلی است. در حالی که کوهستان برای اسکی خارج از مسیر خود بین درختان شناخته شده است، زمین آن از تپه های ملایم تا شیب های تند و تیز را در خود دارد. قله ی 1950 متری آن به اسکی سواران نماهایی پانورامایی از آیداهو، مونتانا، واشینگتون و کانادا و همچنین از رودخانه ی پِند اوریِل می دهد. هزینه ی سکونتگاه ها از 169 دلار آغاز و بلیط بالابر بزرگسالان 81 دلار است.
وال نِوادو، شیلی اسکی بازان حرفه ای می دانند فصل اسکی با شروع تابستان تمام نمی شود. فقط محل آن به جنوب خط استوا جابجا می شود. در ماه آگوست، پیست اسکی وال نوادو در 35 مایلی شمال شرق سانتیاگو، پوشیده از برف است. اینجا که جدیدتر از تفرجگاه پورتیلو در شیلی است، تمام تجهیزات مدرن یک منطقه ی کوهستانی شامل یک کابین بالابر فوق العاده و یک سکوی فرود هلیکوپتر را دارد. اسکی سواری با کمک هلیکوپتر که برای یک نیم روز حدود 1100 دلار هزینه دارد و 1828 متر مسیر به بالا را طی می کند، ارزش تجربه اش را دارد. سکونتگاه ها از هتل تِرِس پونتاس با هزینه پایین تا هتل مجلل وال نوادو که گفته می شود منحصر بفردترین گزینه ی اقامت در این تفریحگاه است را شامل می شود. خدمات این هتل شامل عرضه ی نوشیدنی خوشامدگویی در یکشنبه ها، انبار وسایل اسکی، مراقبت های تندرستی روزانه، کارت ویژه ی اسکی و مرتب کردن خاص تخت خواب ها بطور شبانه است.
