ذاتا هیچکدام از این دو دسته خوب یا بد نیست، مردم دارای ویژگی های متفاوتی هستند و رفتار های گوناگونی برای انتخاب مقصد، رزرو هتل و گشت و گذار دارند و هنگام سفر در جهان این تفاوت ها موجب می شود تا افراد تجربه های کاملا متفاوتی به بدست آورند.
1 – توریست گشت و گذار می کند ؛ ولی جهانگرد همرنگ مردم بومی می شود.
پایه سلفی ، ایستادن کنار پیاده رو در حالی که به نقشه چشم دوخته اند ، جوراب با کفش راحتی … همگی با چنین توریست های تابلویی روبرو شده ایم و افراد محله به راحتی میتوانند یک توریست را در بین خودشان تشخیص دهند. توریست ها از طریق انجام رفتار های ناهنجار اجتماعی توجه همه ( در بیشتر مواقع بار منفی) را به سمت خود جلب می کنند.
2 – توریست یا گردشگر غذایی شناخته شده و باب طبع را ترجیح می دهد ؛
جهانگرد از دست پخت محلی لذت می برد.
توریست ترجیح میدهد در مکانهایی که تسهیلات رفاهی وجود دارد در آسایش و راحتی گشت و گذار کند و فقط از چشم انداز های محبوب شهر ها، جاذبه ها و مقصد های اصلی توریستی دیدن میکند. این افراد هیچ تلاشی برای ارتباط و ملاقات با افراد دیگری غیر از هم سفرهای خود ندارند.
4 – توریست لباس راحتی می پوشد ؛ جهانگرد علاوه بر راحتی، لباسی به سبك مورد قبول و رايج تن می کند
توریست به شکل همیشگی لباس می پوشد و اغلب لباس های راحتی در سفر به همراه دارد. گاهی اوقات ممکن است این انتخاب نامرسوم باشد و مهم تر اینکه شاید توهینی به هنجارهای فرهنگی یا دینی کشور میزبان تلقی شود.
5 – توریست از زبان مادری استفاده می کند ، جهانگرد در یادگیری زبان محلی تلاش می کند.
توریست فقط زبان مادری را بکار می گیرد و به ندرت تلاش می کند تا از زبان محلی استفاده کند.
6 – توریست اولین سوغات گران قیمتی که ببیند می خرد ؛ جهانگرد مقدار و اندازه خرید را رعایت می کند
توریست ها به راحتی فریب خورده و پول زیادی در مغازه های سوغات محلی خرج می کنند با این تصور که لوازم موجود در مغازه های محلی کشور میزبان بسیار معتبر بوده است و تمایل به پرداخت و خرید دارند.
7 – توریست به نقشه ها اکتفا می کند ؛ جهانگرد به هوش و غریزه ایمان دارد.
توریست ها برای یافتن مناظر محبوب و رفتن از چشم اندازی به جاذبه ای دیگر، به نقشه ها اکتفا می کنند. به همین دلیل اغلب ماجراجویی در بین این افراد دیده نمی شود و در جستجوی مکانی گم نمی شوند.
جهانگرد با عمل به غریزه ی طبیعی به مکان های مختلف رفته و سیاحت می کند. گفتنی است که اعتماد به غریزه به معنای عدم استفاده از نقشه های گوگل نیست بلکه این دسته افراد از گم شدن و ماجراجویی ترسی ندارند. این حادثه به تجربه چیزهای زیبایی می انجامد که شاید تا به حال ندیده باشند.
