خانه >> غذا و خوراک >> قزحه؛ غذایی فلسطینی که بعد از تحمل اولین لقمه شیفته آن خواهید شد
قزحه؛ غذایی فلسطینی که بعد از تحمل اولین لقمه شیفته آن خواهید شد

قزحه؛ غذایی فلسطینی که بعد از تحمل اولین لقمه شیفته آن خواهید شد

اگر شما نیز تجربه خوردن غذاهای عربی را داشته باشید با شما موافق خواهید بود که این غذاها در میان خوشمزه ترین و البته مقوی ترین غذاهای جهان قرار دارند. اعراب از دیرباز به استفاده از خوراکی های مقوی و پرانرژی در غذاهایشان عادت داشته و به همین دلیل شاید بتوان ادعا کرد که به طور متوسط بیشتر عمر کرده و وضعیت جسمی بهترین نسبت به دیگر قومیت ها دارند. اگر تجربه سفر به شهرهای عرب نشین کشور را داشته و مدتی را در هتل های اهواز، خرمشهر، آبادان و دیگر شهرهای عمدتاً عرب نشین گذرانده و در این شهرها به گشت و گذار پرداخته باشید بدون شک با غذاهایی از این دست آشنا شده اید. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با یک غذای مشابه فلسطینی آشنا کنیم که مزه ای غافلگیر کننده و فواید بسیاری برای سلامت شما دارد.

فرهنگ غذایی فلسطین در حال نشان دادن خود است و موج جدیدی از کتاب های آشپزی در مورد فرهنگ غذایی این بخش از خاورمیانه منتشر شده که از آن میان می توان به کتاب های «زیتون: دستورالعمل ها و داستان هایی از آشپزخانه فلسطینی» (Zaitoun: Recipes and Stories from the Palestinian Kitchen) نوشته یاسمین خان و «بلدی: جشن غذا از زمین و دریا» (Baladi: A Celebration of Food from Land and Sea) نوشته جودی کالا که در آن ها تنوع مزه ها و تکنیک های تهیه غذاهای عربی مستند سازی شده است. دوستداران فلسطینی غذا در اینستاگرام نیز در حال بازگشت به ریشه های خود بوده و به جمع آوری دستورالعمل های غذایی فراموش شده و به حاشیه رانده شده و البته برگزاری مراسمات و تورهای غذایی خاص خود روی آورده اند. رستوران های لوکس نیز در حال آوردن مزه های جدیدی از غذاهای فلسطینی به بشقاب بخش بزرگ تری از مشتریان خود در سراسر جهان هستند.

اما علا تمام که یک تاجر عرصه خوراکی است فکر می کند که اکنون جهان برای محبوب ترین غذای فلسطینی از نظر وی آماده شده است: قزحه، که یک نوع شیرینی خمیری با مزه تند که از دانه های سرخ شده سیاه دانه تهیه می شود و با مزه خاص خود همه حواس شما را حیرت زده خواهد کرد. تمام که از شهر نابلس در کرانه باختری رود اردن می آید، از دوران کودکی در کارگاه خانوادگی شان یک سس تند مایع عربی به نام «طحینه» (ارده)، خمیر دانه کنجد و قزحه تهیه می کرده است و اکنون نمی تواند بدون این غذاها زندگی کند. او همچنین می داند که به دلیل ظاهر بسیار تیره قزحه و مزه بسیار تندش، مردم یا آن را دوست دارند و یا از آن متنفرند و بدین ترتیب کسی نیست که نظری مابین این دو در مورد غذای مورد علاقه او داشته باشد.

وقتی تمام از همان لقمه اول دریافت که من نیز به تیم دوستداران قزحه پیوسته ام احساس آرامش کرد و گفت: «قبلاً که دانشجو بودم آن را با خود به انگلیس می بردم و یک بانوی بسیار زیبا اهل هلسینکی که مرا در حال خوردن این خمیر آبکی سیاه دانه دیده بود نزد من آمد و گفت” اوه خدای من. داری چی می خوری؟ این که شبیه روغن موتور است». وقتی واکنش آن زن را بازگو می کرد چشم هایش برق می زد. وی با دیدن این واکنش ناامید نشده و از آن زمان برای تبلیغ و ترویج استفاده از این غدای منحصربفرد و دوست داشتنی فلسطینی تلاش می کند.
Qizha

سیاه دانه محصول بومی زمین های فلسطین و اطراف آن و کشورهای ترکیه و هند است. سیاه دانه را زیره سیاه نیز می نامند و نام های متفاوت دیگری نیز دارد. اما در حالی که در برخی از فرهنگ های غذایی دیگر سیاه دانه را در داخل نان یا حتی انواعی از پنیر قرار می دهند، فلسطینی ها معمولاً آن را سرخ کرده و پس از آرد کردن با دانه کنجد که به خاطر چربی بالایش مورد استفاده قرار می گیرد برای تهیه انواع سس و خمیر از آن استفاده می کنند. نتیجه کار یک خمیر آبکی شبیه جوهر است که به صورت سنتی با عسل یا شربت مخلوط شده یا از آن به عنوان پایه برای تهیه حلوا یا دیگر دسرها مانند کیک قزحه که یک کیک تیره، تلخ و شیرین تهیه شده با آرد سمولینا است استفاده می کنند.

در زبان عربی به دانه های سیاه دانه «حبات البرکه» به معنای «دانه های برکت» گفته می شود. بر طبق سنت ها، پیامبر اسلام این دانه ها را درمان هر چیزی غیر از مرگ دانسته است. علوم مدرن نیز جایگاهی شبیه یک سوپرغذا را برای سیاه دانه در نظر می گیرد که قدرت بالایی در کاهش کلسترول، کاهش فشار خون و درمان دیابت و البته بیماری های دیگر دارد. ایشاق جبرانی، که یک کارگاه خانوادگی 150 ساله تهیه طحینه در منطقه قدیمی بیت المقدس را مدیریت می کند، در این باره می گوید:«سالمندان روزی یک قاشق از آن را می خورند تا مریض نشوند». در دوران کودکی جبرانی، مادرش معمولاً قزحه را با روغن های کنجد و زیتون و شربت انگور ترکیب کرده و پس از جوشاندن مقداری آجیل روی آن قرار می داد. جبرانی هنوز هم می گوید که این ترکیب فواید بسیاری برای سلامتی دارد.
Qizha

اکنون اما جبرانی تنها ماهی یک بار قزحه تولید می کند اما هر روز برای تهیه طحینه، دانه های کنجد را سرخ کرده و آسیاب می کند. او می گوید مصرف قزحه بسیار کمتر از طحینه است زیرا طحینه در کنار غذاهای بسیار بیشتری سرو می شود: «قزحه مشتریان چنان زیادی ندارد، تنها کسانی که در مورد آن می دانند آن را می خرند».

کارگاه طحینه تمام که «کاروان» نام دارد کمی بیرون از شهر نابلس قرار دارد که به خاطر غذاهای شیرین و بهترین طحینه ها و قزحه ها در میان فلسطینیان مشهور است. او دلیل علاقه کمتر مردم به قزحه را ناشی از رنگ و مزه متفاوت و تند آن می داند. بدین ترتیب کمبود تقاضا، تهیه آن در مقادیر زیاد را سخت تر و پرهزینه تر می سازد. وقتی تمام قزحه خود را در نمایشگاه هایی در اسراییل و دیگر جاها به نمایش می گذارد به گفته خود او مردم از آن استقبال می کنند: «مردم آن را دوست دارند. اما هنوز آنطور که باید نیست. تقریباً به آنجا رسیده ایم. آن ها دوستش دارند. اما رنگش باعث عقب ماندن آن می شود. پذیرفتن آن ساده نیست. به عنوان یک رنگ، خوردن آن بسیار سخت است مگر اینکه آن را از قبل بشناسید».
Qizha

چندین سال پیش، وقتی که مقداری از این خمیر آبکی را در نابلس خریده و در یک ظرف برای خانواده ام در ایالات متحده فرستادم تا آن را مزه کنند، آن ها همان واکنشی را نشان دادند که تمام از آن می ترسید. آن ها به قزحه نگاه کرده، نمی توانستند مزه و بویش را تشخیص دهند، به این نتیجه رسیدند که ممکن است فاسد شده باشد و آن را دور انداختند. اما به محض اینکه از شوک اولین لقمه عبور کنید، خوردن قزحه به یک تجربه اعتیاد آور برای شما تبدیل می شود.

تمام در تمام عمرش در زمینه تهیه و فروش طحینه فعالیت داشته است. در سال های اخیر اما یک علاقه روزافزون بین المللی را به این غذا دیده و می گوید که مردم بسیار بیشتری به مزه خاص این غذا عادت کرده اند. او در این باره می گوید: «می دانید، طحینه اکنون برای خود اعتباری دارد، به همین دلیل حتی سرآشپزها در سراسر جهان به انجام کارهایی جدید با این غذا فکر می کنند. اما سیاه دانه هنوز به آنجا نرسیده است. و به نظر من رسیدن سیاه دانه به اینجا بسیار سخت خواهد بود».
Qizha

جودی کالا، که یک سرآشپز و نویسنده کتاب آشپزی اهل فلسطین است اما بر این باور است که این تنها ترس امتحان یک چیز تازه نیست که باعث دور ماندن قزحه از محبوبیت شده است: «بسیاری از غذاهای فلسطینی به عنوان غذاهای اسرائیلی معرفی شده اند. هیچ کسی اهمیتی به غذاهای ما نمی دهد تا اینکه یک سرآشپز اسرائیلی آن را تهیه می کند و متاسفانه این موضوع آن را به یک گزینه غذایی محبوب و بامزه تبدیل می سازد».
به باور کالا، تمامی این مسائل در کنار محدودیت هایی مانند دسترسی به منابع کشاورزی و اقتصادی که از درگیری های چند دهه ای بین فلسطینیان و اسرائیل نشأت می گیرد را می توان از دلایل محبوب نشدن غذاهای فلسطینی مانند قزحه دانست. قزحه که به دلایل سیاسی و فیزیکی از بسیاری از بازارها دور مانده تاکنون نتوانسته پتانسیل خود را در تبدیل شدن به یک غذای بسیار محبوب حتی در منطقه نشان دهد. کالا امیدوار است که علیرغم این موانع، افراد بیشتری قزحه را امتحان کرده و خودشان در مورد آن تصمیم بگیرند: «فواید زیادی در غذاهای ما وجود دارد. مسئله تنها شکستن ترس امتحان کردن یک چیز متفاوت است».

بازار شناور پاتایا تایلند
ادامه مطلب

امتیاز دهید (چپ بیشترین)

این مطلب چقدر برای شما مفید بود؟

برچسب ها :

اشتراک گذاری

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
[search_hotel]
  • محبوب ترین ها
  • آخرین مقالات
  • منتخب سردبیر